کارشناسی انگشت نگاری

موضوع تشخیص هویت افراد از قدیم الایام مورد نیاز جوامع بشری بوده و در هر عصر و زمانی بنا به مقتضیات و امکانات موجود به طریقی در مورد تشخیص هویت افراد اقدام شده است از جمله روش هایی که از گذشته برای شناسایی هویت افراد مورد استفاده قرار می گرفتیه می توان به قطع اعضای بدن ،داغ کردن با فلز گداخته ،خال کوبی ،پوشاندن لباس های مخصوص ،تن پیمایی وعکاسی اشاره نمود. اگرچه هر یک از روش های فوق در زمان خود تا حدی می توانسته جواب گوی نیاز باشد ولی در جوامع گسترده امروزی هیچ یک از آن به تنهایی نمی توانسته گام مفید فایده و کافی باشد و در حال حاضر انگشت نگاری بهترین و قابل دسترس ترین وسیله مثبت و قاطع برای تشخیص هویت افراد می باشد و موضوع آن بررسی آثار خطوط برجسته سر انگشتان است . بشر از گذشته های دور پی به اسرار خلقت خطوط و نقوش سر انگشتان خود برده و از این مُهر خلقت به عنوان امضا ءغیرقابل جعل و انکار استفاده می کرده است. مهم ترین تحقیقات در مورد فن انگشت نگاری در سال ۱۸۵۸میلادی توسط سر ویلیام هرشل انجام شد . در سال ۱۸۷۷میلادی دکتر هانری فولدزمتُدی در مورد نحوه انگشت نگاری و طریقه استعمال مرکب ابداع کرد که هنوز هم متداول است. در سال ۱۸۸۸میلادی گالتون روشی برای طبقه بندی آثار انگشت ابداع نمود که بعدها توسط سر ریچارد ادوارد هنری(هانری) رئیس پلیس لندن تکمیل و سیستم طبقه بندی معروف هانری را به وجود آورد. استفاده از آثار انگشت در امور پلیسی برای اولین بار توسط وستیش جرم شناس آرژانتینی به عمل آمد او قبل از سال ۱۹۰۰میلادی مبادرت به بایگانی ده انگشت مجرمین نمود که روش وی هنوز در بعضی از کشورهای آمریکای لاتین مورد استفاده است.